Challenges | Vegan Challenge: de Grote Conclusie

Inmiddels ben ik alweer een paar weekjes Vegan-vrij, maar wegens extreme examenstress en obesitas-kwekerij tijdens Kerst was ik nog niet aan de super-grote-belangrijke-levensreddende Conclusie met de grote letter C aangekomen. De grote vraag natuurlijk: is een maand veganisme mij gelukt zonder iemand met een wortel te slaan?

Ik zal niet liegen: de laatste week viel me zwaar. Ik moest leren voor belangrijke tentamens, maar ik had de colleges ernstig verwaarloost en de boeken niet eens uit hun verpakking gehaald. Stress, stress, stress. Veel tijd voor boodschappen doen en recepten uittesten was er dus niet. Dat zijn de momenten waarop veganisme echt moeilijk is: als je onvoorbereid bent. Eventjes een omeletje bakken als avondeten van twee eieren die je ergens achterin in de koelkast hebt gevonden zit er niet in. Neem je 's middags niet je eigen lunch mee naar je werk, dan heb je ook een probleem. Veganistisch eten is hartstikke lekker, maar het vergt flink wat organisatievermogen (een eigenschap die ik mis.) Mede daardoor voelde ik me erg moe de laatste week, omdat ik gewoon niet genoeg en gevarieerd at. 

In mijn laatste week ging ik wel eventjes flink de mist in. Ik had een zak chocoladepepernoten gekocht als beloning voor NA de challenge. Geen slim plan. Het begon met: "een handje moet kunnen." Dat werd: "Oh, de zak is nu toch open en als ik de pepernoten pas over een week opeet dan worden ze zo zompig, dus kan ik ze beter nu maar gewoon allemaal in 1 keer opeten." Oepsiedoepsie.

De laatste dag van de challenge werd ik nog even flink getest: all-you-can-eat tapas eten met vriendinnen. Knoflookgarnalen, champignons in kruidenboter, geitenkaas met spek: kwijl, kwijl, kwijl, huil, huil, huil. Ik had intense medelijden met mezelf dat ik daar zat met mijn eigen all-you-can-eat-groentespiezen (die trouwens wel heel lekker waren.) Precies om middernacht nam ik mijn eerste onveganistische (is dat een woord?) hap sinds tijden: kaas natuurlijk! Zo. Extreem. Lekker. Het leven was weer mooi.

Een maand compleet veganistisch is mij niet gelukt, maar ik ben best trots op de overige 28 dagen dat het wel goed ging (zonder mensen met een wortel te slaan!) Ik heb de afgelopen maand zoveel respect opgebouwd voor iedereen die veganistisch leeft. Er waren zeker moeilijke momenten, maar over het algemeen heb ik de hele maand lekker en heel gezond gegeten. Maar voor altijd? Nee, dat is echt niks voor mij. Er zijn genoeg veganistische producten die ik nog steeds gebruik, dus in die zin heb ik niet helemaal afscheid genomen van het veganisme. Er zullen dan ook gewoon veganistische receptjes blijven volgen op deze blog.

Al met al een leuke ervaring, en 'een maand veganistisch eten' kan ik van mijn bucketlist afstrepen!