Happiness | Boek 'the Fault in our Stars'

Foto: Eeveelife

Ik was er echt van overtuigd: lezen was het niet voor mij. Sure, tijdschriften, kookboeken en chickflicks gingen er altijd wel in. Maar 'echte boeken' lezen ging altijd moeizaam en ik las ze dan ook zelden uit. 

The fault in our stars heeft me van dit geloof af geholpen. In drie dagen tijd was ie uit. Hazel Grace, een terminaal ziek 16-jarig meisje, speelt de hoofdrol. Haar longtumor is door een klein wonder enorm gekrompen, maar dat ze in de nabije toekomst doodgaat staat vast. Ze slijt haar dagen met het kijken naar seizoensmarathons van America's Next Top Model en slapen (dit klinkt HEEL erg als mijn weekenden, maar dat terzijde). 

Hazel Grace wacht op de dood. Maar dan ontmoet ze Augustus Waters bij een praatgroep voor kankerkinderen en verandert alles: Hazel stopt met doodgaan en begint met leven. 

Kom op, dit MOET het grootste cliche-verhaal in de historie van de mensheid zijn. Ja, ik hoor het je denken. Ik dacht zelf precies hetzelfde. Maar zodra je begint te lezen weet je dat dit niet het geval is. Hazel Grace en Augustus Waters zijn zulke slimme, grappige en gevatte hoofdpersonages dat ik echt een beetje van ze ben gaan houden. Ik voelde duizend ogen prikken in mijn rug toen ik, in een volle trein, wisselend hardop zat te lachen en te huilen. Zeggen dat ik een traantje heb weggepinkt is een understatement: de laatste 75 bladzijden stroomden de tranen van mijn wangen. Nou moet ik toegeven dat ik heel erg makkelijk huil (Grey's Anatomy fans zullen mij snappen), maar om een boek heb ik dat nog nooit gedaan. Oh, en een leuk pluspunt: een deel van het boek speelt zich af in Amsterdam! 

Dit boek was echt freaking awesome. Nog steeds sceptisch? Hier is een klein voorproefje uit het boek, plus de trailer van de verfilming die bijna uitkomt (JOEPIE). 

"Do you have a Wish?" he asked, referring to this organization, The Genie Foundation, which is in the business of granting sick kids one wish. 
"No," I said. "I used my Wish pre-Miracle."
"What'd you do?"
I sighed loudly. "I was thirteen," I said. 
"Not Disney," he said. 
I said nothing.
"You did not go to Disney World."
I said nothing.
"Hazel GRACE!" he shouted. "You did not use your one dying Wish to go to Disney World with your parents."
"Also Epcot Center," I mumbled. 
"Oh, my God," Augustus said. "I can't believe I have a crush on a girl with such cliche wishes."